4 dzień pielgrzymki rozpoczęliśmy od wczesnego wyjazdu, po któym dotarliśmy do słynnego rzymskiego akweduktu pod Cezareą Filipową.
Akwedukt w Cezarei Filipowej.
Stamtąd udaliśmy się do Hajfy, najpierw na Górę Karmel - duchowej stolici Zakonu Braci Najświętszej Maryi z Góry Karmel. Mogliśmy dostrzec kontynuację historii zbawienia w dwóch wielkich postaciach: proroka Eliasza, męża Bożego, człowieka wielkiej wiary oraz w osobie Maryi, tej, która wierzyła od początku aż do końca i jest dla nas wzorem wiary w Boga i Bogu. Odczytaliśmy tam także przejmujący fragment o zwycięstwie proroka Eliasza nad pogańskimi prorokami bożka Baala, o czym dowiadujemy się z Pierwszej Księgi Królewskiej (1 Krl 18, 17-40):
Gdy Achab zobaczył Eliasza, powiedział mu: «To ty jesteś ten dręczyciel Izraela!» A on mu odrzekł: «Nie ja dręczę Izraela, ale właśnie ty i ród twego ojca waszym porzucaniem przykazań Pańskich, a ponadto ty poszedłeś za Baalami. Więc zaraz wydaj rozkaz, aby zgromadzić przy mnie całego Izraela na górze Karmel, a także czterystu pięćdziesięciu proroków Baala oraz czterystu proroków Aszery, stołowników Izebel». Achab rozesłał polecenie wszystkim Izraelitom i zgromadził proroków na górze Karmel. Wówczas Eliasz zbliżył się do całego ludu i rzekł: «Dopókiż będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli Jahwe jest [prawdziwym] Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!» Na to nie odpowiedzieli mu ani słowa. Wtedy Eliasz przemówił do ludu: «Tylko ja sam ocalałem jako prorok Pański, proroków zaś Baala jest czterystu pięćdziesięciu. Wobec tego niech nam dadzą dwa młode cielce. Oni niech wybiorą sobie jednego cielca i porąbią go oraz niech go umieszczą na drwach, ale ognia niech nie podkładają! Ja zaś oprawię drugiego cielca oraz umieszczę na drwach i też ognia nie podłożę. Potem wy będziecie wzywać imienia waszego boga, a następnie ja będę wzywać imienia Pana, aby okazało się, że ten Bóg, który odpowie ogniem, jest [naprawdę] Bogiem». Cały lud, odpowiadając na to, zawołał: «Dobry pomysł!» Eliasz więc rzekł do proroków Baala: «Wybierzcie sobie jednego młodego cielca i zacznijcie pierwsi, bo was jest więcej. Następnie wzywajcie imienia waszego boga, ale ognia nie podkładajcie!» Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa, wołając: «O Baalu, odpowiedz nam!» Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi. Zaczęli więc tańczyć przyklękając przy ołtarzu, który przygotowali. Kiedy zaś nastało południe, Eliasz szydził z nich, mówiąc: «Wołajcie głośniej, bo to bóg! Więc może zamyślony albo jest zajęty, albo udaje się w drogę. Może on śpi, więc niech się obudzi!» Potem wołali głośniej i kaleczyli się według swojego zwyczaju mieczami oraz oszczepami, aż się pokrwawili. Nawet kiedy już południe minęło, oni jeszcze prorokowali aż do czasu składania ofiary z pokarmów. Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi, ani też dowodu uwagi. Wreszcie Eliasz przemówił do ludu: «Zbliżcie się do mnie!» A oni przybliżyli się do niego. Po czym naprawił rozwalony ołtarz Pański. Potem Eliasz wziął dwanaście kamieni według liczby pokoleń potomków Jakuba, któremu Pan powiedział: «Imię twoje będzie Izrael». Następnie ułożył kamienie na kształt ołtarza ku czci Pana i wykopał dokoła ołtarza rów o pojemności dwóch sea ziarna. Potem ułożył drwa i porąbawszy młodego cielca, położył go na tych drwach i rozkazał: «Napełnijcie cztery dzbany wodą i wylejcie do rowu oraz na drwa!» I tak zrobili. Potem polecił: «Wykonajcie to drugi raz!» Oni zaś to wykonali. I znów nakazał: «Wykonajcie trzeci raz!» Oni zaś wykonali to po raz trzeci, aż woda oblała ołtarz dokoła i napełniła też rów. Następnie w porze składania ofiary z pokarmów prorok Eliasz wystąpił i rzekł: «O Panie, Boże Abrahama, Izaaka oraz Izraela! Niech dziś będzie wiadomo, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja Twój sługa na Twój rozkaz to wszystko uczyniłem. Wysłuchaj mnie, o Panie! Wysłuchaj, aby ten lud zrozumiał, że Ty, o Panie, jesteś Bogiem i Ty nawróciłeś ich serce». A wówczas spadł ogień od Pana <z nieba> i strawił żertwę i drwa oraz kamienie i muł, jako też pochłonął wodę z rowu. Cały lud to ujrzał i upadł na twarz, a potem rzekł: «Naprawdę Jahwe jest Bogiem! Naprawdę Pan jest Bogiem!» Eliasz zaś im rozkazał: «Chwytajcie proroków Baala! Niech nikt z nich nie ujdzie!» Zaraz więc ich schwytali. Eliasz zaś sprowadził ich do potoku Kiszon i tam ich wytracił.
Grota na Górze Karmel w Kościlele Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmen poświęcona prorokowi Eliaszowi. Nad nią znajduje się główny ołtarz świątyni.
Potem - mimo niepogody - podziwialiśmy port oraz słynne Ogrody Bahaitów. Z narastająćym biciem serca dotarliśmy wreszcie na Górę Tabor: miejsce, gdzie Jezus okazał swe Bóstwo Piotrowi, Jakubowi i Janowi. Było to dla nas szczególne doświadczenie, wszakże nasza parafialna świątynia, jak i cała parafia, dedykowana jest tajemnicy Przemienienia na Górze Tabor. Trafiliśmy też na piękną pogodę, która pozwoliła nam cieszyć się pięknem tego wyjątkowego miejsca!
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić.Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe.A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz.Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie.Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim.Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi.Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy [tamci] weszli w obłok.A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!»W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmiali o tym, co widzieli (Łk 9, 28-36).
Widok na górę Tabor z autokaru.
Nasza grupa pielgrzymkowa w świątyni Przemienienia Pańskiego na Taborze.
Po powrocie z Góy Tabor skierowaliśmy sięku Kanie Galilejskiej. Tam, w jednej z kaplic, miała miescje wzruszająca uroczystość odnowienia przyrzeczeń małżeńskich - aż 11 par doświadczyło tego w tym wyjątkowym miejscu.
Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa.Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów.A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina».Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary.Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!» I napełnili je aż po brzegi.Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodegoi powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie (J 2, 1-11).
Małżonkowie podczas odnowienia przyrzeczeń małżeńskich w Kanie Galilejskiej.
Uroczystość odnowienia przyrzeczeń małżeńskich w Kanie Galilejskiej,
Po odnowieniu przyrzeczeń małżeńskich!
Kulminacyjnym punktem czwartego dnia pielgrzymowania była Eucharystia w Bazylice Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Nazarecie. Mieliśmy możliwość sprawowania Eucharystii przy miejscu, w którym archanioł Gabriel zwiastował Maryi, że zostanie Matką Syna Bożego. To właśnie tam Maryja powiedziała Bogu "Tak", "Fiat", "Niech mi się stanie".
W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami».Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną.Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł (Łk 1,26-38).
Grota Zwiastowania w Nazarecie.
Grota Zwiastowania w Nazarecie.
Ołtarz, przy którym sprawowaliśmy Eucharystię w Bazylice Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Nazarecie.
Koniec dnia zwieńczyliśmy weselem! Tak, po dotarciu do hotelu w Tyberiadzie, wspólna agapa z okazji odnowienia przyrzeczeń małżeńskich stała się niezwykle ważnym elementem integracji naszej grupy pielgrzymkowej!
Wesele, hej! I taniec, i różaniec!
ks. Michał Sapalski