Ministranci

Grupa ministrantów w naszej parafii jest bardzo liczna. Ministranci zajmują się usługiwaniem w czasie Mszy Świętej: dzwonią dzwonkami, noszą świece i krzyż w czasie procesji oraz rozkładają kielich, podają ampułki i lawaterz do obmycia rąk, usługując celebransowi.

Ministrantami mogą zostać chłopcy, którzy przystąpili do Komunii Świętej. Przez rok kandydaci przygotowują się do tego zadania przez poznawanie obrzędów, przedmiotów i miejsc celebracji liturgicznych.

Ministranci ubierają na czas Boskiej Liturgii w białe szaty liturgiczne, czyli komeżki, symbolizujące czystość i wierną służbę. Służenie podczas Eucharystii to bardzo ważne zadanie, gdyż usługuje się samemu Bogu w centrum zgromadzenia liturgicznego. Od ministranta wymaga się, by był przykładem dobrego postępowania dla innych - w szkole, w domu i gdziekolwiek się znajdzie.

Patronami  Liturgicznej  Służby  Ołtarza  są:  św.  Dominik  Savio, św. Jan Berchmans, św. Alojzy Gonzaga, św. Stanisław Kostka i św. Tarsycjusz.

Króluj nam, Chryste! Zawsze i wszędzie!

Dodatkowe Informacje

Ministrant lub minister (łac. ministrare – służyć, posługiwać, pomagać) – w katolicyzmie: osoba posługująca w liturgii, najczęściej w czasie sprawowania Eucharystii, a także nabożeństw poza Mszą świętą. Nazwa obejmuje zarówno konkretną funkcję wykonywaną podczas liturgii (np. ministrant ołtarza, ministrant księgi, ministrant światła), jak i stałą posługę wykonywaną najczęściej przez chłopców lub młodzież męską. Agenda liturgiczna przewiduje obrzęd błogosławieństwa i przyjęcia kandydata do służby liturgicznej ołtarza.

Strój liturgiczny

Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego w punkcie 336, mówi: „Szatą liturgiczną wspólną dla wszystkich szafarzy wyświęconych i ustanowionych jakiegokolwiek stopnia jest alba przepasana na biodrach paskiem (cingulum), chyba że jest uszyta w taki sposób, że przylega do ciała bez paska. Jeżeli alba nie osłania dokładnie zwykłego stroju koło szyi, przed przywdzianiem alby należy nałożyć humerał”.

Tradycyjnym strojem, który ma najdłuższą historię jest:

• sutanela – suknia, zakładana w pasie lub sutanna w odpowiednim kolorze liturgicznym
• komża
• pelerynka – zakładana wokół szyi i na ramiona na komżę. Kolor pelerynki również odpowiada okresowi liturgicznemu.

Zdarza się, że w stroju pomija się sutanelę lub pelerynkę (albo i oba te elementy – wtedy ministranci służą w samych komżach). Występują też sytuacje, gdzie kołnierz i rewerenda tworzą sutanelę, czyli szatę na wzór kapłańskiej sutanny. Strój ministranta może różnić się w zależności od jego stopnia zaawansowania w służbie – zależnie od zwyczajów w danej parafii ministranci rozpoczynający służbę zwyczajowo najpierw służą w ubraniu cywilnym, po czym otrzymują z rąk księdza-opiekuna komżę, a potem pelerynkę (lub obie równocześnie).

Stopnie formacji ministranckiej

Tak jak każda diecezja dopuszcza różne stroje ministrantów, tak również wyróżnia się różne stopnie posługi ministranckiej. Podstawowymi funkcjami, ustanowionymi przez Dyrektorium Krajowego Duszpasterstwa Służby Liturgicznej są:

• Kandydat – przyjęto, że kandydaci nie mają stroju liturgicznego, są jednak od tego wyjątki. Okres kandydatury określa proboszcz lub opiekun parafialny LSO. Powinien on być na tyle długi, aby kandydat poznał wszystkie elementy służby przy ołtarzu. Niektóre parafie okres kandydatury dzielą na stopnie aspiranta i kandydata. W takim wypadku aspirant nie nosi stroju liturgicznego w ogóle, kandydat zaś nosi komżę.

• Ministrant – po okresie kandydatury zostaje uroczyście pobłogosławiony do pełnienia funkcji ministranta. Rodzaj posługi dostosowuje się do wieku i umiejętności ministranta. W niektórych diecezjach ministranci dzielą się kategoriami służby, którą wykonują np. ministrant światła, ministrant krzyża czy ministrant księgi.
• Lektor – ministrant Słowa Bożego – w Liturgicznej Służbie Ołtarza to ministrant, pełniący funkcję lektora i pobłogosławiony do jej pełnienia przez ks. dziekana. Do jego zadań należy odczytywanie Słowa Bożego, wezwań modlitwy powszechnej, komentarzy mszalnych, może także wykonywać psalmy responsoryjne. Jako starszy z grona ministrantów sprawuje nad nimi opiekę.
• Ceremoniarz – mistrz ceremonii – lektor w stopniu ceremoniarza, odpowiada za przygotowanie liturgii i jej poprawny przebieg. Odpowiada bezpośrednio po celebransie za poprawność liturgii. Musi posiadać dużą wiedzę dotyczącą przepisów liturgicznych. Często jako element ubioru nosi krzyż ceremoniarski nakładany uroczyście przez biskupa. Może pełnić rolę opiekuna parafialnej służby liturgicznej.

W przypadku braku ministrantów o niższym stopniu, lektor bądź ceremoniarz przejmuje ich obowiązki. W przypadku braku ministrantów o wyższym stopniu, funkcje te często przejmowane są przez księdza.

Dziewczęta przy ołtarzu

W Polsce od 1994 funkcje ministrantów mogą pełnić również kobiety, jeśli w danej diecezji zezwolił na to ordynariusz. Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała 15 marca 1994 List ogólny do przewodniczących Konferencji Biskupów na temat posługi świeckich w liturgii, zgodnie z którym poszczególni biskupi mogą w swoich diecezjach zezwolić na posługę przy ołtarzu kobietom. Warunkiem takiego zezwolenia są „prawdziwe potrzeby parafii i dobro wiernych”, co może wynikać z braku chłopców do pełnienia funkcji ministrantów lub lektorów. Dziewczęta dopuszczane są do służby przy ołtarzu jako ministrantki bądź lektorki, zazwyczaj w odmiennym stroju. Nie dopuszcza się ich do zadań ceremoniarza.